Gebroken vinger

We zijn weer minstens een maand verder en er is een hoop gebeurt. Zo viel ik van Cees en brak daarbij in eerste instantie ongemerkt mijn rechtermiddelvinger. Dat zag ik pas toen ik weer op Cees wilde klimmen, hij stond helemaal geknikt. In het ziekenhuis bleek dat hij scheef gebroken was dus de week erna ben ik eraan geopereerd en nu zitten er wat ijzerdraadjes in om de boel op zijn plek te houden. Het gips mocht er vorige week alweer af en nu is hij vooral nog onbuigzaam en gevoelig.

Mijn vader heeft ondertussen keihard doorgewerkt aan de wagen, aan de zijkanten zitten de ruitjes erin, de deuren liggen klaar en het eerste stukje isolatiemateriaal is ook al geplaatst. Ook zitten de dakveren erop, de dakgoot en de kozijnen voor de deur. Het ziet er prachtig uit.

Voorkant

Achterkant

Eerste isolatie aan de voorkant

Binnen

 Maroek is enorm aan het verharen en het is net alsof er daarmee ook nog een vlaagje pubergedrag is teruggekomen. Ze luistert alleen als het haar uitkomt en haalt ineens weer streken uit (vuilnisbak overhoop trekken, molshopen uitgraven, niet braaf gaan liggen maar gaan zitten piepen bij de winkel, tegen je op springen). Het schijnt allemaal normaal te zijn en nog wel een aantal maanden door te kunnen gaan. Gelukkig is ze nog steeds vooral heel erg lief en meestal ook braaf. Deze week heb ik haar al een jaar!

Maroek een jaar geleden

 Afgelopen week moest het menwagentje waarmee ik oefende weer terug naar de rechtmatige eigenaar (die me geholpen heeft met de beginselen van het mennen met Cees). Zelf kan ik nog geen leidsels vasthouden, maar uiteindelijk gingen we met een heel groepje vrienden en 5 paarden, Maroek en een fiets voor mij. Helaas heb ik nu geen oefenwagen meer, maar hopelijk kunnen we over een maandje Cees eens voor de woonwagen zetten om te zien of hij hem kan trekken. 

Even het laatste ritje met de marathonwagen

Maroek voorop

Karmijnrood

Het onderstel met frames is in een paar weken tijd veranderd in een heuse woonwagen! In dit geval zegt een rijtje foto's meer dan welke omschrijving ook. De wanden zijn gemaakt van hele dunne houten schrootjes, de gaten in de dakspanten zijn om gewicht te besparen en het dak is gemaakt van polyesther.

Dakspanten erop

Maroek mag even oefenen

Oerwoud van steigers en planken

Voorkant dicht

Achterkant dicht

De muren staan!

Het is alweer even geleden sinds de laatste blog, maar hier is er dan weer een. Want hoewel het op de website stil was, is er heel hard gewerkt hier. Nadat mijn vader allerlei houten latten heeft omgebouwd tot losse delen, en deze weer tot grotere losse delen, is er sinds vandaag ineens een soort woonwagen te zien hier in de tuin, want de muren staan! Nouja, de frames van de zijwanden staan, maar ineens kan je nu zien hoe groot de woonwagen eigenlijk wordt, waar de ramen zitten en hoe groot de binnenruimte is. De witte rol die vooraan op de foto's te zien is, is het kunststof waarvan het dak gemaakt gaat worden.

Woonwagen in wording

 

Zij-aanzicht

 

 

Dakspanten met gaten om het gewicht te beperken

Cees is ook weer volop in 'training'. We rijden en mennen zoveel mogelijk en met een steeds wisselend gezelschap, heel gezellig natuurlijk, maar ik merk ook dat Cees steeds braver wordt. Alleen het vangen en uit zijn weiland halen is nog lastig, hij loopt weg of loopt tot de draad en blijft daar staan (en ga dan maar eens duwen). Maar tot nu toe is het uiteindelijk elke keer wel gelukt en zodra hij eenmaal uit het weiland is, doet hij het prima. Gisteren leek hij zich ineens ook weer te herinneren dat hij soms een tijdje moet stilstaan zonder steeds voor- of achteruit te stappen, ik hoop dat dit nu zo blijft.

Voor het eerst alleen op de wagen

Maroek houdt de wacht

Maroek is ondertussen al bijna een jaar oud. Ze is voor het eerst loops geweest en daarmee lijkt ze ook een aantal puberstreken verloren te zijn (nog niet allemaal). Ook begint ze nu waaks te worden. Gelukkig maar, want uiteindelijk moet zij toch de rol van Stoere Waakhond op zich nemen.

Het volgende verslag zal wel wat minder lang op zich laten wachten. Met dit mooie weer schiet alles lekker op!

In de krant en bij de hoefsmid

Nu ben ik heel benieuwd of de mensen die zich hebben aangemeld ook daadwerkelijk een email hebben gekregen dat dit nieuwe bericht geplaatst is, laat het me weten! Het is nog steeds een beetje uitvogelen hoe dit nu allemaal werkt..

Nagels vijlen

Afgelopen maandag is de hoefsmid geweest. Cees zijn hoeven hadden twee scheurtjes. Vaak wordt een trekpaard in een zogenaamde hoefstal bekapt, een soort constructie waarin hij niet omhoog, omlaag, naar voor of achter kan en waarin zijn hoeven beurtelings opgetild en vastgebonden worden om te kunnen bekappen. Dit is natuurlijk veel gemakkelijker voor de hoefsmid. Deze hoefsmid (Epona Horsecare) had er vertrouwen in dat hij het zonder hoefstal zou kunnen doen. Dat is voor mij beter, omdat ik onderweg ook zelf Cees’ hoeven bij wil kunnen houden, maar ik was een beetje bang dat het misschien niet zou lukken aangezien Cees zijn voeten nog niet lang op wil tillen. Maar, het ging helemaal goed en nu kunnen we gaan oefenen met voeten zo optillen dat ze op een bekapstandaard kunnen. 

 

 Zojuist heb ik de partytent weer deels afgebroken, de combinatie van kou en harde wind blijkt niet goed te zijn voor het zeil, dat alweer begon te scheuren. Het dak zit er nog op dus als iemand een halve partytent ziet overvliegen, die is van mij!

Vorige week stonden we in het krantje de Stellingwerf met een flink groot artikel en een grote foto! En er komen zulke leuke reacties op :) Zo zat er afgelopen week een man in onze woonkamer te vertellen over echt van alles en nog wat en dat flink door elkaar gehusseld (probeer maar eens een lopend verhaal te maken van 3 zinnen waarin de kaasfabriek van Wolvega, een aardbeving in Lissabon in 1755 en het schrijven van Deijns in het Arabisch voorkomen). Hij had het krantenberichtje gelezen en kwam eens kijken. Toen hij weer wegging (op de fiets naar een dorp 15 km verderop) liet hij een getypte brief achter waarin hij uitlegde dat hij in 1964 naar Zuid Frankrijk was gefietst en 4 weken later met de trein weer terug ging omdat hij heimwee had. Een groot deel van de brief is een overgetypt verhaal van iemand anders die ook op de fiets naar Frankrijk ging, erg mooi. Ook bood hij een slaapplek bij zijn broer in Frankrijk aan: “Mijn broer mist zijn rechterbeen, dat zie je bij het lopen”. Nu ben ik postbode en gisteren bezorgde ik mezelf nog een getypte brief! Maar liefst vier volgetypte kantjes, wederom overgetypt van de andere fietser, met een bijgetekend kaartje...mooi! 

Hieronder het krantenstuk, te vergroten door erop te klikken. (Helaas krijg ik ze niet dichter bij elkaar en lijkt Cees nu onthoofd).

Deel 1

 

 

Deel 2

De eerste km's van het onderstel

Afgelopen week hebben we het onderstel naar huis gehaald. Het onderstel is gemaakt door een ervaren metaalbewerker, we mochten het in zijn loods ook nog schilderen, maar nu moest het dan toch naar huis. Het mooist zou het natuurlijk zijn als we Cees ervoor konden zetten, maar omdat er nog geen remmen op de wagen zitten, is dit nog wat riskant.

Dus hebben we onze Panda ervoor gezet en zo kwamen we probleemloos thuis (het wiel dat we halverwege bijna verloren laten we even buiten beschouwing).  Nu zijn we een partytent over het onderstel aan het opzetten om daarin droog verder te kunnen bouwen.

Het onderstel meet 5.35 bij 2.20 meter, er is een soort bergruimte onder gemaakt voor bijvoorbeeld hooi, hout, gereedschap enzo (volgend jaar om deze tijd zal ik een lijstje maken wat er allemaal in zit :p). Het ziet er in ieder geval zo uit:

Maar hoewel Cees alleen maar hoefde te kijken hoe het onderstel langs kwam rijden, heeft hij de rest van de week geen vakantie gehad. We hebben onder andere een enorm lange bosrit gemaakt over de Kale Duinen en door het Canadameer om een zadel te testen. En natuurlijk is rijden een vrij gemakkelijke manier om aan zijn (en mijn) conditie te werken en hem aan van alles te laten wennen. Ook heb ik een heel groepje kinderen mee op de oefenwagen gehad. Ze hebben allemaal gepoetst, gestuurd en Cees aangemoedigd zo hard mogelijk door de diepe modderplassen in het bos te denderen. Hartstikke leuk :)

Ik ga nog even in mijn nieuwe favoriete boekje bladeren: The wagon travel handbook (ja dat bestaat echt). Het is wel een geruststellend idee dat ik geen kinderen heb en niet door Mongolia of Kazachstan wil trekken, dat maakt zo’n reis toch een stuk ingewikkelder.         

Vacilando?

U heeft het woord nu al een aantal keer gelezen, maar wat betekent het nu eigenlijk? Vacilando komt uit het Spaans, van het werkwoord vacilar. Ik citeer Wikipedia even: "If one is vacilando, he is going somewhere, but does not greatly care whether or not he gets there, although he has direction".

Dit is ook de instelling van mijn reis. Met een woonwagen die we nu aan het bouwen zijn, gaan paard Cees, hond Maroek en ik op reis, van Friesland naar Gibraltar. Maar mocht blijken dat een andere richting mooier, leuker, comfortabeler is, dan gaan we daarin verder. Het gaat om de reis.

En eigenlijk is de reis nu al begonnen, de woonwagen is in aanbouw, Maroek is in training, Cees en ik proberen zoveel mogelijk kilometers te maken met een oefenwagen om straks zonder problemen op weg te kunnen. Ondertussen verfijn ik mijn bedrijfsplannen, het is namelijk de bedoeling dat als de woonwagen af is, ik hier in de omgeving dagjes en weekendjes weg ga organiseren met paard en woonwagen. Eenmaal richting het zuiden gaat dit door en wordt dit uitgebreid met 'meereis'-vakanties.

Genoeg om over te schrijven dus! Ideeën en tips zijn zeer welkom en reacties worden gewaardeerd